شوق دیدار

ای رهایم کرده از زنجیر شب

بر دل سردم تو چون گرمای تب

ای خیال خوب تو خوش تر زخواب

بر لب تشنه ام نامت چو اب

ای چراغ چشم من روشن زتو

سرد پاییزدلم گلشن زتو

ای طنین خواستنت در گوش دل

یادتو پیوسته هم اغوش دل

شعله ی عشق تو غوغا میکند

باز مرا چه اسان رسوا میکند

مهرورزیم گر که با چشمت خطاست

سرکشی هایم اگر چه نابجاست

لیک شوق دیدارت ایین منست

دوریت غمگین پرساز منست

راز این دل را چه سان پنهان کنم

درد من از توست چه طور درمان کنم؟

گررسیدن به تو هر چند زودنیست

با خیالت هم توانم کرد زیست

لیک گذشتن از تو ان دم مرگ منست

زانکه برتاک دلم این اخرین برگ منست

.

LOVE Love is all that I can give to you Love is more than just a game for two Two in Love can make it Take my heart and please don t break it Love was made for me and you عشق عشق همه چیزیست که می توانم به تو ببخشم عشق چیزی بیش از یک بازی دو نفر است وتنها دو عاشق می توانند آنرا به وجود آورد قلبم را با خود ببر و لطفا آنرا نشکن زیرا عشق برای من و تو ساخته شده است به تو محتاجم هنگام که چشمانت را ندارم در تاریکی زندگی می کنم و هنگام که خنده هایت را ندارم در سکوت مانند مومنی که کسی خدایش را کشته باشد من دلیلی برای زندگی ندارم به تو محتاجم چون یک درخت به باران چون تاریکی به روز کاری نمی توانم بکنم چون عشق تو بر من غلبه کرده است ومن همواره به تو محتاجم... شب برایم تصاویر و هم آلودی به ارمغان می آورد و من خود را در سینمای رویا می بینم . به تو محتاجم برای دانستن اینکه شبها آسمان زیباست برای اینکه بهتر از آنچه هستم باشم برای اینکه بدانم زمان کوتاه است.... کاری نمی توانم بکنم چون عشق تو بر من غلبه کرده است و من همواره به تو محتاجم به کمی عشق محتاجم هر روز در هر لحظه همه چیز در قلب من در چرخه ای دیوانه وار دوباره آغاز می شود زیرا عشق خورشید و امید من است وزیبا ترین چیز در جهان من عشق شکفته در دل دارم که با کمترین چیزی شعله ور می شود نگاهی مرا وادار به ترانه خواندن می کند یا مرا می آزارد ومن می دانم که به سادگی قلبم را به لبخندی می بازم به کمی عشق محتاجم روز به روز من محتاج وجودی می شوم که آن رادر کنارم احساس می کنم مانند یک کودک گم شده و بی دفاع بدون عشق من هیچم آسمان من خود را می پوشاند بهارمن ناگهان هوای پاییزی به خود می گیرد ومن باور می کنم که ستاره خوشبختی خودرا از دست داده ام و بخت مرا رها می کند سخن دل بود از صاحب وبلاگ. عزیزانم شما می توانید نظرات و پیشنهادهایتان را در این را بطه برایم بفرستید یا از طریق ایمیل برایم نامه بفرستید [e-mail] یا [e-mail] یا [e-mail] یا[e-mail] به این شماره پیام بدهید:۱۰۴۶ ۹۲۲ ۹۳۲ ۰۰۹۸ یابه این شماره تماس بگیر ید ۲۶۲۷ ۰۳۰ ۹۳۷ ۰۰۹۸ شما عزیزان را به خدای بزرگ می سپارم محمد امین رضایی از ولایت بامیان اولسوالی یکاولنگ قریه گوهرگین

کاشکی ندونی وقتی که میرم

               کاشکی ندونی بی تو میمیرم

                     مرگ قناری دیدن نداره

                          گلی که خشکید چیدن نداره

                          میرم از اینجا وقتی که خوابی

                                 من اهل خشکی تو اهل آبی

                                       این نامه از پسر کویره

                                        وقتی میخونیش که خیلی دیره

                                             میرم از اینجا با پای خسته

                                               با چشمی گریون قلبی شکسته

                                              بغضی هنوزم مونده تو سینه

                                       دوری چه سخته قسمت همینه

مهربانی  
دست های خسته ای پیچیده با حسرت

چشم هایی مانده با دیوار رویاروی

چشمها را می شود پرسید            آسمان را می شود پاشید

می شود از چشمهایش ...         چشمها را می شود آموخت

می شود برخاست                می شود از چارچوب کوچک یک میز بیرون شد

می شود دل را فراهم کرد       می شود روشنتر از اینجا و اکنون شد

جای من خالی است        جای من در عشق        جای من در لحظه های بی دریغ اولین دیدار

جای من در شوق تابستانی آن چشم            جای من در طعم لبخندی که از دریا سخن می گفت

جای من در گرمی دستی که با خورشید نسبت داشت

جای من خالی است                    من کجا گم کرده ام آهنگ باران را ؟!

من کجا از مهربانی چشم پوشیدم؟!                 می شود برگشت

می شود برگشت و در خود جستجویی دا شت

در کجا یک کودک ده ساله در دلواپسی گم شد ؟!

در کجا دست من و سیمان گره خوردند؟!          می شود برگشت

تا دبستان راه کوتاهی است                می شود از رد باران رفت

می شود با سادگی آمیخت                  می شود کوچکتر از اینجا و اکنون شد

می شود کیفی فراهم کرد                  دفتری را می شود پر کرد از آیینه و خورشید

در کتابی می شود روییدن خود را تماشا کرد

 من بهار دیگری را دوست می دارم         جای من خالی است

جای من در میز سوم ، در کنار پنجره خالی است

جای من در درس نقاشی              جای من در جمع کوکبها

جای من در چشمهای دختر خورشید         جای من در لحظه های ناب

جای من در نمره های بیست                   جای من در زندگی خالی است

می شود برگشت             اشتیاق چشم هایم را تماشا کن

می شود در سردی سرشاخه های باغ            جشن رویش را بیفروزیم

دوستی را می شود پرسید                 چشمها را می شود آموخت

مهربانی کودکی تنهاست                     مهربانی را بیاموزیم...